Το προηγούμενο άρθρο μας ξεκινούσε με το ερώτημα να μπορούμε να «μετρήσουμε» την ετοιμότητα του ιδρυτή να αποχωρήσει από την οικογενειακή επιχείρηση. Το επόμενο – εύλογο – ερώτημα είναι αν μπορούμε να αξιολογήσουμε την ετοιμότητα του διαδόχου να αναλάβει την ηγεσία της οικογενειακής επιχείρησης.
Η απάντηση και σ’ αυτή την περίπτωση είναι καταφατική: μπορούμε, αφού ξεκινήσουμε με την «αυτό - αξιολόγηση» του διαδόχου για το θέμα. Κατά την άποψή μας, η αυτογνωσία και η ειλικρίνεια στην περίπτωση υλοποίησης μιας σωστής διαδικασίας διαδοχής, είναι οι δυο σημαντικοί παράγοντες που διαδραματίζουν πρωτεύοντα ρόλο στη διαδικασία.
Ενδεικτικές ερωτήσεις τις οποίες θα πρέπει να απαντήσει με ειλικρίνεια ο υποψήφιος διάδοχος, μπορούν να είναι:
- Γνωρίζω πραγματικά τις διαδικασίες προμήθειας και παραγωγής, και, γενικά, τις λειτουργίες της οικογενειακής μας επιχείρησης;
- Έχω επαρκή εκπαίδευση ή/και τεχνική εξειδίκευση;
- Έχω τις απαιτούμενες οργανωτικές ικανότητες για ν’ αναλάβω την ηγεσία της οικογενειακής επιχείρησης;
- Έχω κατανοήσει ότι η ανάπτυξη της οικογενειακής μας επιχείρησης αντιστοιχεί και έχει άμεσες επιπτώσεις στην ευημερία της οικογένειας;
Ουσιαστικά, ο διάδοχος, θα πρέπει να γνωρίζει πολύ καλά την ίδια την επιχείρηση, τα προϊόντα της, τους πελάτες της, τους προμηθευτές της, το προσωπικό της, κ.ο.κ.. Σε πολλές συζητήσεις μας με ιδρυτές οικογενειακών επιχειρήσεων, ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα που μας επεσήμαναν, ήταν ακριβώς η άγνοια του διαδόχου, για όλ’ αυτά τα σπουδαία πράγματα.
Άρα, η άγνοια αυτών των λειτουργιών, μειώνει σαφώς την ετοιμότητα του διαδόχου να αναλάβει την ηγεσία της οικογενειακής επιχείρησης.
Συμπληρωματικά με τα παραπάνω, τα τελευταία δεκαπέντε µε είκοσι χρόνια παρατηρήσαμε -µε μεγάλη µας έκπληξη βεβαίως – ένα παράξενο φαινόμενο, τόσο στην επίσημη επικοινωνία μας µε επιχειρηματίες, όσο και στις διάφορες διαλέξεις, σεμινάρια και επιμορφωτικά προγράμματα που συμμετείχαμε, αλλά και στις ανεπίσημες συζητήσεις που είχαμε µε επιχειρηματίες: την αδυναμία που έχουν οι ηγέτες, αλλά και οι διάδοχοι των (οικογενειακών) επιχειρήσεων, να περιγράψουν µε απλά λόγια αν και κατά πόσο η επιχείρησή τους «πάει καλά».
Αυτό σημαίνει άγνοια ή/και παραβίαση μιας από τις βασικές αρχές του Management που λέει ότι: «… Ό,τι δεν μετριέται, δεν μετρά. …»