Το φαινόμενο που ονομάζεται «ο κόσμος των οργανώσεων» ή ο «επιχειρηματικός κόσμος» έχει μελετηθεί τόσο από τους κοινωνικούς επιστήμονες, όσο και από τους επιστήμονες των θετικών επιστημών. Οι φυσικοί επιστήμονες ασχολήθηκαν µε τον τρόπο που οι επιχειρήσεις μετατρέπουν ακατέργαστες φυσικές ύλες σε τελικά χρήσιμα προϊόντα. Εφαρμόζοντας τα επιτεύγματα των θετικών επιστημών οι μηχανικοί δημιούργησαν διάφορες μεθόδους χρήσης της τεχνολογίας, που αποσκοπούσαν στην πλέον αποδοτική χρήση των φυσικών και των ανθρώπινων πόρων. Επομένως σήμερα ο κάθε επιχειρηματίας μπορεί να έχει στη διάθεσή του την πιο σύγχρονη τεχνολογία, για να παράξει τα πλέον σύνθετα προϊόντα. Η χρήση της τελευταίας τεχνολογίας είναι η αναγκαία προϋπόθεση για την επίτευξη καλής απόδοσης των επιχειρησιακών πόρων. ∆εν είναι όμως και η ικανή προϋπόθεση. Με άλλα λόγια είναι πιθανόν δύο επιχειρήσεις να χρησιμοποιούν την ίδια τεχνολογία και η µία να είναι πιο «αποδοτική» από την άλλη, πράγμα που σημαίνει ότι η κατάλληλη τεχνολογία από μόνη της δεν αρκεί.

Χρειάζεται και η κατάλληλη νοοτροπία του επιχειρηματία για τη διοίκηση των διαφόρων λειτουργιών της επιχείρησης. Καλώς ή κακώς ο άνθρωπος υιοθετεί μια νέα τεχνολογία πολύ πιο εύκολα και γρήγορα, απ’ ό,τι υιοθετεί μια νέα νοοτροπία.

Από τα παιδικά µας χρόνια διδαχθήκαμε ότι είναι καλό να είσαι έξυπνος, ότι οι έξυπνοι άνθρωποι πάνε πάντα πιο μπροστά από αυτούς που δεν είναι έξυπνοι. Έξυπνοι μαθητές στο Δημοτικό σχολείο και στο Γυμνάσιο, μπαίνουν στο Λύκειο και έξυπνα Λυκειόπαιδα μπαίνουν στο Πανεπιστήμιο. Οι πολύ έξυπνοι μπαίνουν στις Ιατρικές Σχολές και στα Πολυτεχνεία, ενώ οι λιγότερο έξυπνοι καταλήγουν σε άλλες σχολές ή σπουδάζουν στο εξωτερικό. Το κριτήριο γι’ αυτό το είδος της εξυπνάδας είναι η ικανότητα του νέου ανθρώπου να λύνει δύσκολα προβλήματα Χημείας, Φυσικής και Μαθηματικών. Το μήνυμα που προωθείται είναι ότι, αν θες να προοδεύσεις στη ζωή, θα πρέπει να γίνεις καλός στις «θετικές» επιστήμες. Έτσι αρχίζουν οι νέοι να διαμορφώνουν τους πνευματικούς ήρωές τους, ανάμεσα στους οποίους κορυφαίοι είναι ο Αρχιμήδης, ο Θαλής και ο Δημόκριτος, από τους «δικούς µας», και ο Νεύτων, ο Δαρβίνος και φυσικά ο διάσημος Αϊνστάιν, από το στρατόπεδο των «ξένων».

Το ίδιο μήνυμα διαιωνίζεται και στα πανεπιστήμια. Εδώ οι νέοι ξοδεύουν άλλα τέσσερα ή πέντε χρόνια εμβαθύνοντας στις γνώσεις και στα κατορθώματα των ηρώων τους. Από τότε όμως που πρωτοδιαµορφώθηκαν αυτές οι εκπαιδευτικές αξίες, ο κόσμος γύρω µας έχει αλλάξει ριζικά. Η κοινωνία έχει μεταπηδήσει από την αγροτική οικονομία στη βιομηχανική και από αυτήν στη μεταβιομηχανική. Οι άνθρωποι εγκατέλειψαν τα χωριά και εγκαταστάθηκαν στις πόλεις. Το τρένο, το αυτοκίνητο και το αεροπλάνο αντικατέστησαν τα άλογα, τα κάρα και τα βαπόρια. Το τηλέφωνο, το ραδιόφωνο, η τηλεόραση, το διαδίκτυο και το SMS αντικατέστησαν τον τελάλη µε το χωνί του χωριού. Με άλλα λόγια, ενώ το περιβάλλον μέσα στο οποίο γεννιόμαστε και μεγαλώνουμε βομβαρδίζεται και ταρακουνιέται από πολλές, συχνές και ριζικές αλλαγές, εμείς περνούμε το πρώτο ένα τρίτο της ζωής µας αγνοώντας τες. Όταν αργά ή γρήγορα οι επιπτώσεις αυτών των αλλαγών µας χτυπήσουν κατακούτελα, τότε καταλαβαίνουμε ότι όλα τα θεωρήματα και οι εξισώσεις που λύσαμε δε µας βοηθούν και αρχίζουμε να κυνηγούμε το φουκαρά αποδιοπομπαίο τράγο, το «σύστημα».

Αυτό το σύνδρομο του «πέρα βρέχει» ή «εδώ έχουμε λιακάδα» έχει εισχωρήσει και στην επαγγελματική µας ζωή. Ο επιτυχημένος ιδρυτής μιας οικογενειακής επιχείρησης υποθέτει πως, ό,τι και ν’ αλλάξει γύρω του και όσο και μεγάλη να είναι η αλλαγή, αυτός µε την εξυπνάδα του θα το αντιμετωπίσει επιτυχώς. Το κακό είναι ότι, όπως και ο καλός φοιτητής είχε την εξυπνάδα του Πανεπιστημίου, έτσι και ο ηγέτης µας έχει τις γνώσεις και τα ταλέντα που είναι συγκροτημένα σ’ έναν κόσμο του προχθές. Οι νέοι καιροί απαιτούν νέα εξυπνάδα. Με βάση τα παραπάνω, θα δώσουμε το όνομα «Η Ευφυΐα της Συνύφανσης» σ’ αυτήν την εξυπνάδα και θα την ορίσουμε ως την καταπληκτική ικανότητα να αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος το πνεύμα των καιρών και να εκμεταλλεύεται τις ευκαιρίες που παρουσιάζονται, για να δημιουργεί επιτυχημένους οργανισμούς.

Τελικά, Ηγέτες Συνύφανσης είναι εκείνοι που αντιλαμβάνονται και αξιολογούν τη θέση τους στον κόσμο, στο άμεσο περιβάλλον μέσα στο οποίο ζουν, και εξοικονομούν τα προς το ζην. Είναι οι ιδρυτές και ηγέτες των επιχειρήσεων που έχουν το ταλέντο να υφαίνουν από τα διάφορα συμβάντα του κόσμου όμορφα και χρήσιμα χαλιά, που θα στολίσουν τα γραφεία και εργοτάξια των επιχειρήσεών τους μέσα στα επόμενα χρόνια.